Gazeteci – Yazar Emine Dolmacı’nın Pozitif Yayınları’ndan çıkan ’28 Şubat’ın Haber Dükkanı / Yalanlar Üstüne’ isimli kitabında, basın özgürlüğünün hiçe sayıldığı olağanüstü dönemde yaşanan olayın perde arkası şöyle anlatılıyor:

Yeni Asya Gazetesi’nin 24 Mart 2001 tarihli nüshasında ‘Yerin Kulağı’ sütununda Ali Ferşadoğlu imzasıyla yayımlanan ‘Sivil örgütler ve Bediüzzaman’ başlıklı yazı Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürü Ali Suat Ertosun tarafından Basın İlan Kurumu’na şikayet edildi. Şikayet dilekçesinde sıradan bir yazı için sıra dışı maddelerden ceza isteniyordu.

“a) Devletin ülkesi ve milletiyle bölünmez bütünlüğü ve Cumhuriyet’in insan haklarına dayalı, demokratik, laik, hukuk devleti niteliği, Atatürk ilke ve inkılâpları ve Anayasa'nın 174'üncü maddesinde yazılı "inkılâp kanunları" aleyhine yayın yapılamaz.

ç) Suça tahrik veya teşvik edecek ve suç ile mücadeleyi etkisiz kılacak yayın yapılamaz.

d) Şiddet ve terörü özendirecek; uyuşturucu maddeler ve her türlü örgüt suçları ile mücadeleyi etkisiz kılacak yayın yapılamaz.”

Yeni Asya Gazetesi Genel Yayın Müdürü Kazım Güleçyüz’ün gönderdiği savunmadan çılgına döndüğünü anlamak mümkündü.

“… Yazıda suça tahrik veya teşvik ve suç ile mücadeleyi etkisiz kılmaya yönelik hiçbir ifade mevcut olmadığı gibi, yazının hangi mantıkla şiddet ve terörü özendirecek, uyuşturucu maddeler ve her türlü örgüt suçları ile mücadeleyi etkisiz kılacak yayın kapsamına sokulduğunu anlamak da zordur.

Farklı görüşleri tahammülsüzlükle karşılayıp cezalandırarak susturmak isteyen bir anlayışı demokrasiyle, basın ve ifade özgürlüğüyle bağdaştırmak ise kesinlikle mümkün değildir.”

Basın İlan Kurumu ise verdiği 3 günlük ilan kesme cezasının gerekçesini özetle şöyle açıklıyor:

BEDİÜZZAMAN’IN ‘GÖNÜLLÜ HİZMET ERLERİ’

“Bu yazıda, sivil örgütlerin, demokrasinin itici güçleri oldukları vurgulandıktan ve ABD’de her iki kişiden birinin bir veya birkaç sivil örgüte üye oldukları belirtildikten sonra ülkemizde sadece (5) bin vakıf ve bunun birkaç katı dernek bulunduğu üzüntüyle kaydedilmektedir. Buna karşı İslam tarihinin vakıf ve sivil örgütlerle dolu olduğu, Osmanlı’nın eğitim dahil pek çok işi onlara gördürdüğü belirtilmektedir. Söz konusu sivil örgüt azalmasında, 1900’lerden sonra İttihat ve Terakki’nin diktatör anlayışının etkili olduğu ve 1925’lerde de bir kısım isyanlar bahane edilerek ‘Vakıf, tarikat, cemaat ne varsa yasaklandı’ denilmekte ve böylece halkın aradan çıkarıldığı, tek şahıs, tek parti, tek görüş, tek şef ve her şeyi devlet yapar anlayışının egemen olduğu ileri sürülmektedir. Eğitim sistemimizin de tek şahsın görüşleri istikametinde geliştiği, demokrasimizin bir türlü rayına oturmadığının sebebinin bu olduğu vurgulanmaktadır.

Yazının sonunda, 1925 yılından beri gelen yasağı, Bediüzzaman’ın ‘gönüllü hizmet erleri’ ile ortadan kaldırdığı ve uğradığı sürgün, hapis ve işkencelere rağmen bu gönüllüler aracılığı ile 600 bin Risale-i Nur yazdırdığı ve böylece demokratik olmayan ilke ve inkılâplara karşı direnmeyi başardığı anlatılmaktadır…

Yukarıda açıklandığı üzere, Atatürk (İsminden bahsedilmemekle birlikte, onun ilke ve inkılâpları olduğu açıkça bellidir) ilke ve inkılâplarının ‘gayri demokratik’ olduğu ileri sürülmekte ve Bediüzzaman’ın bu demokratik olmayan ilke ve inkılâplara başarı ile direndiği vurgulanmaktadır…

Ayrıca yazıda tarikatların kapatılmasına da yer verilmektedir… Yazının başında ülkede sivil örgütlerin azlığından bahsedildikten sonra ‘Halbuki İslam tarihi, vakıf ve sivil örgütlerle dolu’ denilerek din istismarı yapılmaktadır. Bu ise ‘din istismar edilemez’ maddesine aykırılık oluşmuştur. Bu itibarla, … Yeni Asya Gazetesi’nin resmî ilan ve reklamlarının 3 gün süre ile kesilmesine karar verilmiştir.”

DGM BERAAT VERDİ

Basın İlan Kurumu mahkûm etti ama 2 No’lu DGM ‘Sivil örgütler ve Bediüzzaman’ başlıklı yazı için yazar Ali Ferşadoğlu ile Yazı İşleri Müdürü Mustafa Döküler hakkında beraat verdi.